... با استفاده از مجاهدين براي خشمگين كردن ايران، ما به صداقت و شهرت و اعتبار خود لطمه مي زنيم و جنبش آزادي خواهي در ايران را ضعيف مي كنيم. يك عضو ارشد وزارت خارجه به من گفت: " آنها بهترين سازماندهي و امكانات مالي را دارند. اما آنها مورد تنفر ايراني ها در داخل ايران هستند و هيچ قوه جاذبه اي ندارند." فعالان دموكراسي ايراني مي گويند كه اگر اين گروه امكان به قدرت رسيدن داشت، خمر سرخ هاي ايران مي شد. مقام رسمي افزود: " ( ايراني ها) آنها را خائن و نيز قاتل كودكان ايراني مي دانند" و اينكه: " اين گروه آنقدر در بين مردم نامحبوب هستند كه ما فكر مي كنيم كه كوچكترين اشاره اي از ما براي حمايت از آنها باعث بي اعتباري و بي آبرويي ما مي شود." ...

اليزابت روبين، نيويورك تايمز، ترجمه انقلاب اسلامي، پانزدهم اوت 2011

چند هفته پيش آشنايي به من ايميل فرستاد. در آن سئوال كرده بود آيا ويدئويي كه همه راجع به آن صحبت مي كنند ديده اي؟

روي آن كليك كردم و ديدم كه هاوارد دين، در ۱۹ مارس در برلين، با شور فوق العاده اي در حال تحسين كردن صفات خانمي به نام مريم رجوي مي باشد و پافشاري دارد بر اينكه آمريكا او را به عنوان رئيس جمهور ايران به رسميت بشناسد:

خانم رجوي و همسر او مسعود رجوي رهبر گروهي از جنگجويان، يا جنگجويان خداوند مي باشند. پايگاه اين گروه در ۲۵ سال اخير در عراق قرار دارد ومن، بعد از سقوط صدام حسين، از آن بازديد كردم.

سخنراني آقاي دين ، من را شوكه كرد. ولي انگار اين كافي نبود. سپس، سخنراني رادلف جولياني را شنيدم كه در واقع همان حرفها را تكرار مي كرد. در كنفرانس دسامبر سال قبل در پاريس، آقاي جولياني در حاليكه احساساتي بود به خانم رجوي گفت: " اينها مهمترين آرزوهاي روح انساني مي باشد كه شما از آن حمايت مي كنيد و بنا براين، توصيف كردن سازمان شما به عنوان سازمان تروريستي تنها كاري شرم آور مي باشد." من فكر كردم دارم اخبار پياز را از شبكه نيوز نت ورك گوش مي كنم. واقعا جولياني اصلا مي دانست كه دارد راجع به چه صحبت مي كند؟

از قرار معلوم نه. در حقيقت يك گروه باورنكردني كر( آوازخوان ) - بعضي ها براي صحبت كردن پول گرفته اند، بقيه الهام گرفته از اين آرزويشان كه رژيم ايران به هر قيمتي بايد برود – دور مجاهدين خلق در پايتخت هاي دنيا، در كنفرانس هايشان، جمع شده اند.

شخصيتهاي برجسته گروه، شامل رئيس سابق ستاد مشترك، ژنرال هيو اچ شلتون، وسلي ك كلارك، فرمانده سابق ناتو، ژنرال جيمز ال جونز، كسي كه مشاور امنيت ملي اوباما بود، لوئيس ج فري، رئيس سابق اف بي آي، مقامات رسمي سابق اطلاعات دنيس سي بلر و مايكل بي هيدن، فرماندار سابق نئو مكزيكو بيل ريچاردسون، دادستان عمومي سابق مايكل بي موكاسي و لي اچ هاميلتون، نماينده سابق كنگره و يكي از دو رئيس هيئت مديره كميسيون يازده سپتامبر.

در واقع سازمان مجاهدين خلق ميليونها دلار را خرج كرده اند تا كه حكومت اوباما، به خصوص، خانم هيلاري كلينتون اينها را از ليست ترويستها - كه در سال ۱۹۹۷ نامشان در آن ثبت شده است - خارج كند. خارج شدنشان از اين ليست، آنها را قادر خواهد كرد در كنگره مشغول به لابي گري شوند و همان كاري را انجام دهند كه احمد چلبي انجام داد: صدور اعلاميه آزادي عراق در سال ۱۹۹۸ از سوي كنگره.

خانم كلينتون بايد به كمپين تبليغاتي آنها بي اعتنايي كند. مجاهدين خلق نه تنها به فعاليتهاي فعالان براي دموكراسي در ايران هيچ ربطي ندارند، بلكه در واقع يك فرقه توتاليتري مي باشند كه در آينده بر سر ما خراب خواهند شد.

وقتي در آوريل ۲۰۰۳ به كمپ اشرف، كمپ عملياتي گروه، وارد شدم فكر كردم كه وارد جهان تخيلي زنبورهاي عسل ماده شده ام. در همه جا زنان، لباسي كاملا شبيه هم بر تن كرده بودند، يونيفورمهاي رنگ خاكي و روسري هايي با رنگ گل. آنها كاميونهاي سفيد كمپرسي را جابجا مي كردند. با نگاه هايي گيج و خيره، انگار در يك كارخانه مائويستي در چين مشغول كار هستند. دهها زن را ديدم كه در دهانه تانكهايشان گم شده بودند و مشغول تعمير موتور آنها بودند.

يكي بعد از ديگري دخترها نزد من آورده مي شدند تا سخني از قبل حفظ شده را براي من و دو مراقب باز گويند. بازگويند كه چگونه از انسان به دستيار و تحسين كننده خانم رجوي تبديل شده اند. يكي به من گفت: قبل از پيدا كردن خانم رجوي در اينترنت، در ايران قصد خود كشي داشته است.

كمپ اشرف در ۴۰ مايلي شمال بغد اد و نزديك مرز ايران قرار دارد و در آن ۳۴۰۰ عضو جنگجوي سازمان در انزواي مطلق در ۱۴ مايل مربع از زمين خشن صحرايي زندگي مي كنند. دسترسي به اينترنت، تلفن و اطلاعات در باره جهان خارج براي اين افراد غدغن مي باشد. پوسترهاي خانم رجوي با لبخند و چشمهاي سبزش بسيار فراوانند. در حاليكه اين خانم در فرانسه از زندگي لوكسي بهر مند است، همسر او از زمان اشغال عراق بدست امريكا، پنهان شده است.

در زمان جنگ ايران- عراق، اين گروه به عنوان ميليشياي خصوصي صدام حسين، در خدمت او بود. براي بيست سال ، صدام به اين گروه پول و اسلحه مي داد و پايگاه هاي نظامي در مرز ايران را در اختيار اينها مي گذاشت. در برابر، رجوي تعهد كرد به صدام وفادار بماند.

در سال ۱۹۹۱ وقتي صدام حسين قيام شيعيان عراق در جنوب را در هم شكست و به نسل كشي كردهاي شمال پرداخت، رجوي و ارتش او به ارتش صدام ملحق شده و كردها را درو كردند.

خانم رجوي به پيروان خود گفت: " كردها را به زير تانك هايتان بياندازيد و گلوله هايتان را براي سپاه پاسداران نگاه داريد." بسياري از مريدان با تنفر شديد ( مترجم: از چنين دستوري) فرار كردند."

بنابراين رجوي ها براي پر كردن كسري ناشي از فرار، شروع كردند به شكار ايراني هاي پناهنده در اروپا. رجوي ها به آنها قول در آمد، ازدواج، خانواده، آزادي و انگيزه اي بزرگ – مبارزه با دولت ايران- را دادند و اين جوانهاي خام به عراق رسيدند.

چيزي كه سبب آشفتگي حداكثر شخص مي شود نوع رفتاري مي باشد كه اينها با اعضاي خود دارند. درست بعد از پايان جنگ ايران و عراق، رجوي رهبري حمله اي بد طراحي شده به ايران را ريخت و هزاران نفر از مردان و زنان جوان را در عمليات شهادت جمعي بكار گرفت. آنها باور كرده بودند كه ايران را فتح خواهند كرد. ولي به جاي فتح، هزاران نفر از آنها قتل عام شدند از جمله پدر و مادرها، همسران و شوهرهاي كساني كه من در سال ۲۰۰۳ ملاقات كردم.

بعد از ديدارم، با مردان و زناني كه از چنگ گروه فرار كرده بودند، ملاقات كردم. بسياري از آنها بايد از نو برنامه ريزي مي شدند. آنها نقل ميكردند اگر با رهبري مخالفت مي كردند، زنداني مي شدند يا سعي در فرار مي كردند و حتي بعضي ها هم به قتل رسيدند.

دوستي و تمامي روابط احساسي ممنوع مي باشد. پسرها و دخترها اجازه صحبت با يكديگر را ندارند. هر روز در كمپ اشرف، اعضاء مي بايد افكار و خوابهايشان را گزارش مي كردند.

اگر مردي با بوي زن و يا بوي عطر زن دچار هيجان جنسي مي شد بايد به آن اعتراف مي كرد. اعضاي گروه بايد هر هفته در جلسات پاكسازي ايدئولوژيكي شركت مي كردند و در حضور ديگران به هوسهاي جنسي خود اعتراف مي كردند. اعضا مجبور به طلاق دادن همسران خود مي شدند و براي تمام عمر تعهد به مجرد ماندن مي دادند. اين تعهد ضمانت مي كرد كه تمامي انرژي و عشق آنها متمركز در مسعود و مريم بشود.

آقاي هاميلتون و ژنرال جونز و كلارك كه به آنها پول پرداخته شده است تا در برابر، در حمايت مجاهدين خلق و در كنفرانسها صحبت كنند. تمامي اين افراد ادعا مي كنند كه هيچ اطلاع نداشته اند كه گروه چگونه با اعضايش رفتار مي كند.

در مكالمه تلفني در هفته گذشته، آقاي هاميلتون مي گويد كه من در مورد آنها زياد نمي دانم. اما در سال ۱۹۹۴ وقتي اورئيس كميسيون امورخارجه كنگره بوده است، به او گزارشي رسيده بود كه در آن، اين گروه، فرقه اي خشن با ايدئولوژي مشخصي كه تلفيقي از ماركسسيم و مهدوي گري شيعه مي باشد، توصيف شده بود.

در كنفرانس پاريس در ماه فوريه، آقاي دين، براي اجراي بهت آور " منشور حقوق بشر" از سوي اين سازمان، به ستايش از آنها پرداخت. و ژنرال جونز به خانم رجوي گفت: " الان زمان آن رسيده است كه كساني مانند ما، در ايالات متحده كه سازمان شما ، همكاران شما وهدفهاي شما را مي شناسند و تحسين مي كنند، كاري را انجام بدهيم كه بايد انجام بگيرد و آن به رسميت شناختن مشروعيت جنبش و ايده آلهاي شما مي باشد." هفته قبل وقتي از ژنرال جونز سئوال كردم آيا مي داند كه بعضي اشخاص اين سازمان را فرقه اي توتاليتر مي دانند، او پاسخ داد: " اين اولين بار است كه در اين باره چيزي مي شنوم."

او گفت كه با مقامات نيروي نظامي و اف بي آي چك كرده است. " من مي خواستم كه مطمئن شوم كه ما گروهي را حمايت نمي كنيم كه اعمال شنيعي انجام مي دهد ولي ما از آن اطلاع نداريم." او اضافه كرد: " هيچكس به اين موضوع اشاره نكرد و من نمي دانستم كه چه سئوالهايي را بايد بپرسم."

در حقيقت در سال ۲۰۰۴ اف بي آي گزارش مشروح از تحقيقات مشترك پليس آمريكا و آلمان تهيه كرد، كه در آن نشان داده شد كه يكي از هسته هاي اين سازمان در كلن آلمان، از پولي كه با اجراي طرح كلاهبرداري پيچيده اي، تهيه شده بود، سعي كرده بود وسائل نظامي خريداري كند. اين گروه از هويت ( مترجم: كارت) چند گانه كودكان استفاده كرد تا چندين نوع چكهاي مساعده اي از دولت آلمان بگيرد. اين مدارك همچنين نشان داد كه اين گروه با پول بدست آورده در لس آنجلس، دستگاههاي جي پي اس خريداري كرده تا دقت حملات خمپاره اي در تهران را افزايش دهد.

ممكن است كه اينگونه توطئه ها ژنرال جونز و ديگر حاميان گروه را ناراحت نكند. اما عراق ديگر حضور اين گروه را تحمل نخواهد كرد. دولت عراق مي خواهد كه مجاهدين خلق تا آخر سال از اين كشور خارج شوند. در ماه آوريل، نيروهاي عراقي به كمپ اشرف حمله كردند. ژنرال جونز و ديگر هواداران گروه بشدت خشمگين شدند.

حق با آنهاست و ما بايد نسبت به كساني كه در اين كمپ به تله افتاده اند با محبت برخورد كنيم. در سال ۲۰۰۹ تحقيقات موسسه راند نشان داد كه ۷۰% از ساكنين كمپ، ممكن است بر خلاف ميل خود در آنجا نگهداري مي شوند. اگر هواداران آمريكايي اين گروه كه براي آن كف مي زنند، وضعيت اعضاي اين سازمان برايشان حتي نصف اهميتي را داشت كه براي رجوي ها قائلند، بر سر اين در خواست پافشاري مي كردند كه ملاقات خصوصي صليب سرخ با هر زن و مرد كمپ اشرف صورت بگيرد.

مقامات آمريكايي كه اين گروه را حمايت مي كنند دوست دارند كه اين قول را نقل كنند كه " دشمن دشمن من، دوست من است." با اين منطق، مخالفت اين سازمان با رژيم ديني ايران، حمايت آمريكا را توجيه مي كند. اما يك عبارت ديگر نيز هست كه بايد در نظر گرفت: " وسيله همان هدف است."

با استفاده از مجاهدين براي خشمگين كردن ايران، ما به صداقت و شهرت و اعتبار خود لطمه مي زنيم و جنبش آزادي خواهي در ايران را ضعيف مي كنيم.

يك عضو ارشد وزارت خارجه به من گفت: " آنها بهترين سازماندهي و امكانات مالي را دارند. اما آنها مورد تنفر ايراني ها در داخل ايران هستند و هيچ قوه جاذبه اي ندارند." فعالان دموكراسي ايراني مي گويند كه اگر اين گروه امكان به قدرت رسيدن داشت، خمر سرخ هاي ايران مي شد.

مقام رسمي كه چون وضعيت مجاهدين به عنوان تروريست در حال بررسي دوباره است، نمي خواست از او نام برده شود، افزود: " ( ايراني ها) آنها را خائن و نيز قاتل كودكان ايراني مي دانند" و اينكه: " اين گروه آنقدر در بين مردم نامحبوب هستند كه ما فكر مي كنيم كه كوچكترين اشاره اي از ما براي حمايت از آنها ( مترجم: از نظر مردم ايران) از ما سلب صلاحيت مي كند و باعث بي اعتباري و بي آبرويي ما مي شود."

اگر نام اين گروه از ليست تروريستها حذف شود، قادر مي شوند، در نقاب رفرم دموكراتيك، به عنوان گروه فشاردولت آمريكا، با آزادي به فعاليت مشغول شوند.

تاريخ معاصر نشان داده است كه ايالات متحده اغلب گمراهانه از گروه هايي تبعيدي در خاورميانه حمايت كرده است. حتي بدتر، از گروه هايي حمايت كرده است كه بد ترين ها بوده اند. ما ديگر نمي توانيم تحمل اين را بكنيم كه دوباره ساده لوح و گمراه عمل كنيم.

25 مرداد 90