دليل اين عقيم بودن و ناكارآمدي هر چه كه مي خواهد باشد، خواه آنگونه كه برخي اعتقاد دارند به علت امتناع رهبري مجاهدين از پذيرش اشتباهات و سياست هاي نابخردانه و عدم تغيير آن باشد و خواه آنگونه كه برخي ديگر معتقدند يعني خيانت، به كارگيري روشهاي جنايتكارانه و شيادي اين گروه باشد، در اصل موضوع فرقي نمي كند، آنچه كه در حال حاضر به نام گروه تروريستي مجاهدين وجود دارد يك گروه ورشكسته و مضمحل شده است كه بيشتر به يك بنگاه خبرپراكني ميماند.
ايران ديدبان
شش ماه پس از تلاش مستمر و همه جانبه ي گروه تروريستي مجاهدين براي خلاص شدن از بحراني كه با صدور ضرب العجل دولت عراق براي خروج از اين كشورگريبان اين گروه را گرفت ، مي گذرد.
در اين شش ماه - علاوه بر تمامي دست و پا زدنهاي بقاياي رجوي در 8 سال گذشته - رهبري گروه تروريستي مجاهدين هر آنچه در توش و توان داشت به كار بست تا شايد خواست غيرقانوني و نامشروع خويش براي ماندن در عراق را به دولت اين كشور تحميل كند، از ارائه ي طرح رجوي توسط يك عضو پارلمان اروپا تا استخدام مقامات بازنشسته ي آمريكايي و تكرار همين خواست از زبان آنها، از جمله اقداماتي بود كه رهبري مجاهدين با اميدواري فراوان به عنوان حركت هاي بسيار بزرگ و اثرگذار و جهاني به آنها مي نگريست.
برگزاري تجمع در واشنگتن نيز براي رهبري مجاهدين از آنجا كه در آمريكا نسبت به اروپا، امكانات و دايره عمل محدودتري دارند نيز يك حركت بزرگ به حساب مي آمد و انتظار تأثيرات فراوان آن را داشتند.
علاوه بر اين تحركات، دستگاه تبليغاتي مجاهدين به ايجاد يك موج گسترده ي خبرسازي، وارونه نمايي و سانسور براي ماندن در عراق و خروج از ليست گروههاي تروريستي مبادرت نموده و همچنان آن را ادامه مي دهد. دستگاه سركوب و سانسور مجاهدين با تمام قوا از انعكاس يافتن ليست جديد وزارت خارجه آمريكا در سايتهاي اپوزيسيون و متمايل به مجاهدين جلوگيري مي كند تا مانعي در برابر فضاسازي هاي ك انجام مي دهد وجود نداشته باشد و بتواند روحيه هاي نيروهاي درهم شكسته اش را حفظ نمايد.
اين همه اقدامات، جوسازي و تبليغات ، همه براي تأثيرگذاري بر روي دولت عراق و آمريكا و سازمان ملل صورت گرفته و مي گيرد؛ اما در مقابل نخست وزير عراق در نهايت خونسردي و در حالي كه به نظر مي رسد حتي روحش هم از اين همه جوسازي مجاهدين خبرنداشته باشد، درديدار با نماينده سازمان ملل بر مصوبه هيئت وزيران در باره اخراج مجاهدين تأكيد مي ورزد و نماينده دبيركل نيز قول همكاري و مساعدت سازمان ملل با دولت عراق در اين زمينه را مي دهد، دولت آمريكا نيز رسماً طرح جابجايي مجاهدين در خاك عراق را مطرح ساخته است و مدتها است كه اعلام مي دارد هر گونه مسئوليت ساكنان اردوگاه اشرف بر عهده دولت عراق مي باشد و ربطي به آمريكا ندارد.
اين وضعيت نشانگر ِ ميزان اثرگذاري كلي مجاهدين در تمامي زمينه ها است و البته نشان دهنده بي اعتباري مطلق اين گروه است. توان و سايز دار و دسته ي رجوي همين قدر است، با سر و صداي زياد اما بي خاصيت!
بي تأمل پيداست كه وقتي اين گروه فاقد توانايي لازم براي اثرگذاري بر سرنوشت خود و تغيير وضعيت موجود مي باشد، سرسوزني چه در فضاي سياسي و اجتماعي ايران و چه در خارج از كشور و در ميان مخالفان، نقش آفريني ندارد و نمي تواند داشته باشد.
دليل اين عقيم بودن و ناكارآمدي هر چه كه مي خواهد باشد، خواه آنگونه كه برخي اعتقاد دارند به علت امتناع رهبري مجاهدين از پذيرش اشتباهات و سياست هاي نابخردانه و عدم تغيير آن باشد و خواه آنگونه كه برخي ديگر معتقدند يعني خيانت، به كارگيري روشهاي جنايتكارانه و شيادي اين گروه باشد، در اصل موضوع فرقي نمي كند، آنچه كه در حال حاضر به نام گروه تروريستي مجاهدين وجود دارد يك گروه ورشكسته و مضمحل شده است كه بيشتر به يك بنگاه خبرپراكني ميماند.
14 / 06 /90