حضور داداش خوب و مهربانم كه چندين سال است كه همديگر را نديده ايم . حتي براي چند دقيقه هم با هم تلفني صحبت نكرديم. واقعا طاقت مي خواهد اين همه دوري و بي خبري از برادر . مجددا سلام . برادرم حسن جان تا بحال از طريق صليب سرخ چندين نامه براي شما ارسال كردم اطلاعي ندارم كه بدست شما رسيده يا خير ولي خب تا بحال هم هيچ جوابي از شما دريافت نكرده ام . از اين بابت نگران حال شما هستم . مجددا در يك فرصت مناسب شروع كردم به نوشتن يك نامه براي شما كه شايد اين بار جوابي از شما بگيرم و تمام خانواده ات را از نگراني خلاص كني . بعد از چندين سال با خانواده ات تماسي حاصل كني .آخر شما مگر در كجا زندگي مي كنيد كه اجازه نداريد حتي يك تماس تلفني با خانواده ات داشته باشيد؟ براي چي و به چه دليل با خانواده ات قطع رابطه كرده ايد؟ ولي اين را بدان كه پدر و مادر و خانواده ات و من تا زماني كه در قيد حيات هستيم منتظر شما خواهيم ماند . برادرمان حسين تا آخرين لحظه زندگي اش كه در بغل خودم نفس آخرش را كشيد جمله اي به من گفت كه به حسن بگو هميشه دوستش داشته و به آرزوي خود كه ديدن حسن بود نرسيدم . گفتني ها زياد است واگذار مي كنم در يك فرصت مناسب . فقط براي من سئوال است در عصر ارتباطاتي كه هستيم چگونه شما دسترسي به تلفن نداريد و يا نامه اي براي خانواده خودت نمي تواني ارسال كني . كم و بيش در جريان وضعيت اُردوگاهي كه در آن زندگي مي كني هستم . واقعا براي چه هدفي عمرت را در آن بيابان تلف كرده اي؟ آيا تا به حال به نتيجه اي هم رسيده اي؟ كارت شده چاله بكن و چاله پُركن؟ و خودت را قرباني يك سري آدمهاي قدرت طلب كرده اي؟ آدمهايي كه در ايران وجود خارجي ندارند. سر شما و امثال شما را در آن اُردوگاه حصار بسته شيره مي مالند و دارند شما را به تباهي مي كشند . برادرم حسن كمي هم به فكر خانواده ات باش لااقل يك تماس تلفني با ما داشته باش . در پايان تمامي خانواده براي شما دعا مي كنند كه در آينده نزديك به آغوش گرم خانواده برگردي . به اميد آن روز .
برادرت محسن نجفي
منبع: خانواده هاي اعضاء
يكشنبه ۱۲ تير ۱۳۹۰