ترجمه ايران ديدبان

 درخت تنومندي از تنش با ايران را، ريشه دار در خاك تحريم هاي همه جانبه، محاصره نظامي، تبليغات، جنگ رواني، و جنگ نيابتي خفيف از طريق گروههاي تروريستي قومي، آمريكا آبياري مي كند. اين تنش به سرعت به سمت ايجاد درگيري جديدي در خاورميانه پيش مي رود.

 بجاي تمركز بر چگونگي كم كردن تنش با ايران، به نظر مي رسد سياستگذاران ايالات متحده قصد تشديد فشار و تسطيح هر اتهام قابل تصور عليه ايران را دارند -- عمدتا اتهام گسترش سلاح هاي هسته اي، براندازي و تروريسم در منطقه - هدفي كه با جديت دنبال مي شود.

 ايالات متحده اكنون در راستاي تشديد لفاظي هايش ضد ايران، كه در واشنگتن وضع مي شود، رسماً تهران را به القائده ربط مي دهد تا اينگونه القا كند كه آمريكا مشغول كنترل تحولات خاورميانه است و توجهات را از بحران داخلي ناشي از بدهي ملي ايالات متحده منحرف كند. اما اين بهانه است و باعث طرح اين سؤال مي شود كه واقعاً كنترل سياست آمريكا در قبال ايران در دست كيست؟

 از ديدگاه تهران، پاسخ سر راست است. به گفته استاد علوم سياسي دانشگاه تهران، كه با نويسنده به شرط ناشناس ماندن سخن گفته است، «گروهي منتخب از سياست گذاران يهودي در كاخ سفيد، وزارت امور خارجه و وزارت خزانه داري، سياست اوباما در قبال ايران را ربوده اند.» وي معتقد است: «اوباما يك روز بيدار مي شود و مي بيند كه تور درگيري با ايران را چنان محكم به دور خود پيچيده است كه ديگر راهي براي خلاصي ندارد.»

 به عبارت ديگر، افراد خيلي كمي در ايران تغيير سياست اوباما در قبال كشورشان و اينكه تحريم ها جايگزين جنگ با ايران شده است را باور دارند؛ زيرا به تدريج مشخص مي شود كه تحريم ها مقدمه اي براي جنگ است. مشكل آمريكا اين است كه جنگ هاي پرهزينه، مخارج زيادي را براي آن به همراه داشته و درگيري با ايران، با بالا بردن سرسام آور قيمت انرژي، مي تواند اثرات فاجعه باري بر بهبود اقتصاد جهاني داشته باشد (تأثير اين رويارويي احتمالي بر منطقه بحران زده خاورميانه هم نيازي به بحث ندارد).

 تحولات سياسي در خاور ميانه نشان دهنده يك چالش عمده براي ايالات متحده است، كه مي بيند اقتدار سنتي اش را در نقاط مختلف جهان عرب، از جمله مصر، يمن و بحرين ، به چالش كشيده اند- اضافه كنيد كه دولت اين كشور براي توقف حركت باشتاب براي استقلال فلسطين كه هم اكنون در سازمان ملل هم پيگيري مي شود، نيز كاري از دستش ساخته نيست.

اين انفعال باعث شده است كه برخي از صاحب نظران ايران به اين نتيجه برسند كه ايالات متحده و اسرائيل قصد دارند با بزرگ كردن بحث هسته اي ايران در پاييز امسال، اذهان را از مسئله فلسطين منحرف سازند. مشكل اتخاذ چنين  رويكردي اين است كه ممكن است باعث كاهش و يا حتي محو كامل زمينه هاي منافع مشترك بين ايالات متحده و ايران شود. فراتر از همه، باعث مي شود اين دو كشور، در عراق و افغانستان، به مواضع خصمانه قبلي خود عليه يكديگر باز گردند.

 از سوي ديگر، اتهام واشنگتن به تهران مبني بر همدستي با القاعده، مطابق انتظار، با بي اعتنايي دولت اين كشور مواجه شده است.  بعضي از تحليلگران سياسي تهران، با اشاره به بهانه آمريكا براي حمله به عراق كه بخشي از آن بر اساس ادعاي ارتباط ميان بغداد و القاعده بود، اين اتهام را «از جمله عادت هاي قديمي دولت آمريكا كه به سختي مي تواند آن را ترك كند» دانسته، آن را رد مي كنند. آيا تاريخ خود را تكرار مي كند؟ اگر چنين است ، به اندازه شكست مفتضحانه سال 2003 تراژيك خواهد بود.

 آمريكا، همواره، رويكرد خصمانه عليه ايران را در پيش گرفته است. يكي از نشانه هاي پايبندي آمريكا به اين لحن تعامل، خارج كردن مجاهدين خلق از «ليست سازمان هاي تروريستي خارجي» وزارت خارجه اين كشور است، كه ممكن است در هفته هاي آتي انجام شود. نتيجه قطعي اين عمل، افزايش تنش ها است.

  منبع: Asia Time