البته نفس حضور كلينتون  در اين مصاحبه و اظهار اين كه آمريكا به دنبال رابطه و مذاكره با ايران است، به اندازه كافي براي مجاهدين مأيوس كننده بود، اما نااميد كننده تر براي مجاهدين اين بود كه وي در مسير دشمني با ايران  سبز ها را به اصطلاح  نماينده جنبش مردمي معرفي كرد!

پيام اين سخن اين است كه خارج شدن از ليست سياه و شالتاق بازي در خيابانهاي واشنگتن و پاريس درد رجوي را درمان نخواهد كرد.

ايران ديدبان

استراون استيونسون ، مستأصل و نگران؛ ترسيده از خروج آمريكايي ها از عراق به واشنگتن تايمز شكايت مي كند و مي گويد: " اين بزرگترين درهم و برهمي آمريكا است."

ايشان مدتها خط باندرجوي را براي افراشته نگه داشتن چترامنيتي نظاميان آمريكايي را دنبال و تلاش فراوان نمود تا حضانت مجاهدين را به گردن آمريكا بيندازد؛ سرخوردگي وي ناشي از به نتيجه نرسيدن اين خط است.

هزارخاني با يادآوري اين كه اگر مجاهدين از ليست تروريستي خارج شوند با قدرت تشكيلاتي و توانايي زيادي كه در بسيج نيرو دارند ، زير پاي "جنبش سبز" را در خارج كشور خالي مي كنند. با يك نتيجه گيري ساده به اين نتيجه مي رسد كه آمريكا قصد حمايت از مجاهدين را ندارد.

شادي براي بهره برداري از قراردادن كميساريا در مقابل دولت عراق هم ديري نپاييد و مريم رجوي به نقل از سرپرست وزارت كشور عراق خبرداد كه :

" دولت مركزي تصميم به بستن اين قرارگاه در پايان سال جاري و توزيع ساكنان آن در قرارگاههاي ديگر در ساير استانها گرفته است. اين امر باعث كنترل اعضاي اين سازمان و پايان‌دادن به مركزيت نظامي آن كه بر ساكنان اين كمپ اعمال كنترل مي‌كند، خواهد شد. علاوه بر اين‌كه باعث تسهيل در بازگشت آنها به كشورشان و يا كشورهاي ديگر مي‌شود."

بحرانهاي باند به گل مانده رجوي پايان ندارد،هرگاه به قول هزارخاني با "مبارزه پي گير وخستگي ناپذير و روزمره " يكي از اين بحرانها كمي فروكش مي كند، بحران ديگري چند برابر بزرگتر سربرمي آورد، اين علت نااميدي، سرخوردگي و يأس بانيان خشونت و تروريسم است !

با اين حال بانيان خشونت و تروريسم چاره اي ندارند جز آويختن به آمريكا، يك روز براي حفاظت در عراق، يك روز براي خالي كردن زير پاي رقبا و يك روز هم براي درخواست حمله به ايران.

در وضعيت ناچاري دار و دسته رجوي است كه مصاحبه خانم كيلنتون وزير امورخارجه آمريكا با دو رسانه فارسي زبان، پيام بسيار بسيار مهم و نا اميد كننده اي براي مجاهدين دارد.

البته نفس حضور كلينتون در اين مصاحبه و اظهار اين كه آمريكا به دنبال رابطه و مذاكره با ايران است، به اندازه كافي براي مجاهدين مأيوس كننده بود، اما نااميد كننده تر براي مجاهدين اين بود كه وي در مسير دشمني با ايران  سبز ها را به اصطلاح  نماينده جنبش مردمي معرفي كرد!
اما مهمتر اظهاراتي بود كه وي در پاسخ به  سئوال خبرنگار صداي آمريكا در باره وقوع حركتي مشابه ليبي  در جاي ديگر از سوي آمريكا ( منظور از جاي ديگرايران است) گفت : به مواد اوليه نگاه كنيد در ليبي. خيزشي مردمي كه متهورانه بود.. اين قيامي طبيعي بود. كه از درون برخاسته بود و بعد ما شاهد درخواست كمك از درون ليبي بوديم... در سوريه وضع فرق مي كنه دست كم تاكنون اين طور بوده. اونجا مردم خواهان كمك خارجي نيستند و خواستاردخالت نظامي هم نيستند... مهم آن است كه اين نوع خيزشها از درون برآمده. "
پيام اين سخن اين است كه خارج شدن از ليست سياه و شالتاق بازي در خيابانهاي واشنگتن و پاريس درد رجوي را درمان نخواهد كرد و بحرانهاي بانيان خشونت و تروريسم را كاهش نخواهد داد، آمريكا به دنبال جرياني مي گردد كه بتواند صدايي از درون بلند كند، اگر بقاياي رجوي مي توانستند تا به حال حتما اين كار را كرده بودند!

دليل آويختن باند رجوي به آمريكا براي حمله نظامي به كشورمان جز اين ناتواني علتي ندارد؟!

......................
۱۳۹۰/۸/۷