رجوي كه امروز خود را در پشت سنگر وزارت خارجه آمريكا پنهان كرده و ظاهراً براي حقوق بشر و حقوق سياسي مردم عراق دل مي سوزانند و در همسويي با آمريكا دم از حقوق بشر و دمكراسي و ...
سواي اين رويكرد فرصت طلبانه كه بيشتر به قصد رخ كشاندن استراتژي قهرآميز و خشونت محور مجاهدين دنبال مي شود، اما در اين ميان چيزي كه بيشتر جلب توجه و بيشترين تمركز رسانه اي و سياسي بر روي آن معطوف است بزرگ نمايي و اغراق رسانه اي اوضاع داخلي عراق است. در اينكه تحركات منطقه بطور طبيعي بر روي بخش هايي از معترضين و منتقدين داخلي ساير كشورها تأثير مي گذارد ترديدي نيست، و عراق نيز از اين قاعده مستثني نيست. اما در مورد عراق بايد توجه داشت عليرغم قريب ده سال از سقوط صدام اما كماكان بقاياي صدام و حزب بعث به جد در جهت احيا و نفوذ در هئيت حاكمه و به هر قيمت در تلاش هستند، و طبيعي است شرايط و اوضاع منطقه بهترين و بيشترين امكان را براي به خيابان آمدن اين طيف ها فراهم مي كند. بايد در نظر داشت كه تأثير متقابل اين تحولات و اوضاع بطور طبيعي بر روي كشورهايي متمركز و معطوف است كه حاكمان آنها دهه هاي متمادي است بدون نظرخواهي و انتخابات بر مردم حكومت مي كنند.
آنچه بطور روشن در مصر و ليبي و بحرين و يمن و ... مي گذرد حكايت از ناديده گرفتن اراده مردم و در كل سلب مشروعيت از اين حكومت ها مي كند. بديهي است اين حكومت ها در مقايسه با دولت و نظام سياسي عراق كه برآمده از اراده و رأي مردم است و هنوز نهادهاي اجتماعي و مدني و دمكراتيك در حال تثبيت هستند و حتي هنوز خاك آن در اشغال نيروهاي بيگانه است، كماً و كيفاً متفاوت است. آنچه سازمان در اين روزها و از طريق رسانه هاي خود دنبال مي كند به طرز مسخره اي پيوند زدن اوضاع داخلي عراق با تحركات منطقه و اوضاع كشورهايي است كه يك مقايسه اجمالي نشان از فاصله و تفاوت هاي محسوس آن مي كند. در نظر بگيريد زماني كه صدام بر گرده مردم عراق سوار بود همين سازمان بيش از دو دهه نه تنها حق و حقوقي براي اين مردم قائل نبود كه در كنار صدام اعتراضات و تحركات مشابه آنچه امروز در منطقه مي گذرد را سركوب مي كرد. مجاهدين و رجوي كه امروز خود را در پشت سنگر وزارت خارجه آمريكا پنهان كرده و ظاهراً براي حقوق بشر و حقوق سياسي مردم عراق دل مي سوزانند و در همسويي با آمريكا دم از حقوق بشر و دمكراسي و ... مي زنند، فراموش كرده در زمان ديكتاتوري صدام براي حمايت هاي مشابه آمريكا براي مردم عراق تره هم خرد نمي كرد. اين روزها و در شرايطي كه موج اعتراضات در كشورهاي آفريقايي و عربي و در اعتراض به ديكتاتوري هاي چند دهه اي و حاكميت هاي موروثي گوش جهان را كر كرده است، سايت هاي مجاهدين هم و غم خود را معطوف به اوضاع داخلي عراق نموده است.
باز تأكيد مي شود در اينكه اوضاع كنوني في النفسه بر روي ساير كشورها تأثيرات خاص خود را مي گذارد ترديد نيست، اما بايد توجه كرد آنچه در عراق مي گذرد اساساً با هيچكدام از موارد موجود در منطقه قابل مقايسه نيست. آنچه در عراق مي گذرد در واقع تلاش بيهوده و سازماندهي شده و فرصت طلبانه براي بازگرداندن عراق دمكراتيك به دوره ديكتاتوري صدام است. مجاهدين در اين اوضاع دست به بزرگ نمايي تجمعاتي مي زنند كه عمدتاً ريشه در اختلافات قومي و قبيله اي داشته و بعضاً توسط گروه و افرادي سازماندهي مي شود كه خواهان بازگشت عراق به دوران گذشته هستند. آنها در حالي دم از نقض حقوق و آزادي هاي مدني و سياسي در عراق مي زنند كه به استناد رسانه هاي سازمان مجاهدين معترضين آزادانه در خيابان هاي عراق شعار مرگ بر مالكي سر مي دهند. اين در حالي است كه معترضين در مصر و ساير كشورهاي منطقه و عليرغم حاكميت طولاني حكام مستبدي همچون مبارك اما به هر دليل از دادن شعار مشابه اجتناب مي كنند.
در اينكه در عراق امروز هستند جريان هايي از جمله بقاياي صدام كه خواهان مرگ مالكي هستند، ترديدي نيست. اما مشابهت سازي اين معترضين و شعارهاي آنها با معترضين و شعارهاي آنها در مصر و يمن و اردن و ....، فقط از مجاهدين بر مي آيد. سواي اين تلاش مذبوحانه آنچه بطور مضاعف حاكي از فرصت طلبي سازمان در بهره برداري و سوء استفاده از شرايط مي كند، تمايل ذاتي مجاهدين در به خشونت كشاندن و قهرآميز كردن همين اعتراضات مجازي در عراق است. آنچه مسلم اينكه سازمان از شرايط ملتهب منطقه سعي در انتقام گيري از دولت مالكي و در كل مردم عراق دارد. شرايط امروز منطقه و التهاب حاكم بر كشورهاي آن، براي رجوي حكم آن پارامترها و فرصت هاي پيش بيني ناشده اي را دارد كه رجوي هميشه بيشترين اهميت را براي آن قائل شده است. اين شرايط غير قابل پيش بيني امروز براي رجوي مهيا شده است. اولويت اول انتفاع از اين شرايط به هم ريختن اوضاع داخلي عراق و با هر قيمت ممكن است. حجم اخبار روزانه سايت هاي سازمان در رابطه با اوضاع داخلي، راديكاليزه كردن اعتراضات حداقلي سازماندهي شده از سوي بقاياي بعث را نشان مي دهد.
منبع: اميد پويا
سه شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۸۹